tag:blogger.com,1999:blog-37232197172490649422023-06-20T06:14:08.529-07:00เรื่อย ๆ ...krataiinthemoonhttp://www.blogger.com/profile/05630226846616178389noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-3723219717249064942.post-73377490562552553482010-07-04T23:38:00.000-07:002010-07-05T01:20:17.161-07:00ต่ออายุหนังสือเดินทางสัปดาห์หน้าจะกลับเมืองไทย ความตั้งใจหลัก คือ กลับไปเยี่ยมบ้าน (คิดถึงบ้าน Y^Y)<br />ส่วนผลพลอยได้ (หรือเปล่า) คือ กลับไปต่ออายุหนังสือเดินทางด้วย<br /><br />แต่ครั้นจะกลับไป แล้วตรงไปที่เซ็นทรัล ปิ่นเกล้า หรือ เซ็นปิ่น เลย ก็กลัวว่าจะเอาเอกสารไปไม่ครบ<br />ก็จะไปเสียเที่ยวซะเปล่า ๆ คนยิ่งเยอะ ๆ อยู่ (ตามประสบการณ์ที่ผ่านมานานมากแล้ว -__-")<br />ประกอบกับได้ยินแว่ว ๆ มาว่า สำนักงานก็ย้ายออกจากเซ็นปิ่นไปแล้ว อยู่เลยไปหน่อย<br />ซึ่งคนที่บอกก็ไม่แน่ใจว่า เลยไปหน่อยเนี่ย หน่อยแค่ไหน และอยู่ตรงไหนกันแน่ - __ -"<br /><br />เลยกูเกิล (กลายมาเป็นชื่อสามัญไปซะแล้ว เหมือนที่เรียก บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทุกยี่ห้อว่า "มาม่า" )<br /><br />เว็บแรกที่กดเข้าไปดู เป็นกระทู้ที่ตั้งใน พันธุ์ทิพย์<br />หัวข้อโดนใจใช่เลย<br />... แต่เจ้าของกระทู้ท่าทางจะเป็นคนดังในนั้น<br />คำตอบและการพูดคุยกันส่วนมาก จึงเป็นการสารทุกข์สุขดิบกันซะมากกว่า<br />ทว่าในที่สุด เจ้าของกระทู้ผู้ใจดี ก็เอาลิงค์ มาแปะไว้ให้เป็นอาณิสงฆ์กันต่อไป<br /><br /><a href="http://www.mfa.go.th/web/458.php#2">http://www.mfa.go.th/web/458.php#2</a><br /><br />โอ้ว .go.th ซะด้วย กดเลย ^O^<br /><br />..................................................<br /><br />ทำไมเข้าใจยาก ใช้ยากจัง เรียบเรียงเนื้อหาได้ ........ มาก<br />หรือเป็นเพราะเราเอง ถ้าใครได้เข้าไปดูก็ช่วยมาบอกเราด้วยนะ<br />ว่าเราคิดไปเอง หรือความรู้ไม่มากพอที่จะขอใช้บริการของรัฐบาล<br /><br />พยายามกดโน่นกดนี่ เพื่อให้ได้ข้อมูลที่ต้องการ (รู้สึกเหมือนเป็นลิง)<br />ได้มาอีกสองสามหน้า<br />หน้านึงบอก ค่าธรรมเนียม 1,000 บาท สำหรับขอหนังสือเดินทาง<br />อีกหน้านึงบอก ค่าธรรมเนียม 1,000 บาท สำหรับขอหนังสือเดินทาง (เหมือนกัน)<br />สองย่อหน้าถัดลงมาหน้าเดียวกัน "ขั้นตอนการขอต่อหนังสือเดินทาง"<br />โอ้วววว ในที่สุด... เราก็พบกัน ^O^<br />ค่าธรรมเนียม 1,005 บาท รวมอากร o.O<br /><br />อ้าว แล้วขอใหม่เลย ถูกกว่า 5 บาท เพราะไม่ต้องเสียค่าอากร<br />หรือค่าอากรแพงมาก เลยขออุบไว้ก่อน ค่อยบอกตอนที่ต้องจ่ายจริง<br />เพราะกลัวคนไม่มาขอทำหนังสือเดินทาง (ถ้าไม่มีขอที่นี่่แล้วไปขอได้ที่ไหนอีกเหรอ?)<br /><br />อาจจะดูขี้บ่น (ก็จริง) แต่นี่เป็นหน่วยงานราชการ มีหน้าที่ให้บริการประชาชนทุกคน โดยไม่มีข้อยกเว้น<br />ให้ข้อมูลอะไรก็ควรจะให้ชัดเจน เข้าใจง่ายที่สุด เพื่อประชาชนทุกคน<br /><br /><br />แค่นี้ละกัน เขียนให้ใครก็ไม่รู้อ่าน นี่มันยากจริง ๆ ไม่เหมือนเขียนให้เพื่อน หรือเขียนไว้อ่านเองเลย<br />คงต้องพยายามเข้าใจคนที่เขียนเนื้อหาให้กับเว็บกระทรวงต่างประเทศซะหน่อยแล้ว<br />สู้ ๆ ละกันนะ เพื่อประชาชนตาดำ ๆ จุ๊บ ๆkrataiinthemoonhttp://www.blogger.com/profile/05630226846616178389noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3723219717249064942.post-35497794430750114532010-03-30T22:35:00.000-07:002010-03-31T19:39:02.068-07:00เงินไหลมา...ช่วงสองเดือนที่ผ่านมา เป็นช่วงที่คิดมากเรื่องเงินซะเหลือเกิน (จนถึงตอนนี้ก็ยังคิดอยู่ แม้จะไม่มากเท่าเดิม)<br /><br />สาเหตุหลัก ๆ ก็เพราะเงินเก็บร่อยหรอเต็มที เคยคิดมาตลอดว่า รายได้ก็ถือว่าใช้ได้ และไม่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือย แต่ทำไมมีเงินเก็บแค่นี้เอง เลยคิดว่ากลับมา จดบันทึกรายรับรายจ่าย ดีกว่า...<br /><br />ยังไม่ทันได้เริ่มจด เพราะยังไม่ได้จ่าย แต่ด้วยความที่ไฟยังแรงอยู่ เลยหยิบบิลค่าน้ำค่าไฟของเดือนเก่า ๆ ขึ้นมา ใส่ตัวเลขลงไปในตาราง <span style="font-family:arial;">Microsoft Excel</span> แล้วลงคำนวณดูว่าปีนึง ๆ ต้องจ่ายเท่าไหร่...<br /><br />โอ้วววววว ไอ้ที่เคยคิดว่า ถูกนักหนา พอคิดมาเป็นปี ก็ใช่น้อยซะเมื่อไหร่ และแล้วความเครียดเรื่องเงินก็เริ่มรุนแรงขึ้น <span style="font-family:arial;">TT^TT</span><br /><br />พอดีพี่ที่บ้าน (บ้านเราอยู่ด้วยกันหลายคน ค่าบ้านค่าน้ำค่าไฟ หารไปเท่า ๆ กัน ก็ประหยัดดี) มาชวนออกไปเดินเล่นที่ห้าง ก็เลยติดรถเขาไปด้วย<br /><br />แล้วก็เล่าให้เขาฟังว่า กำลังคำนวณค่าใช้จ่ายอยู่ เยอะเหมือนกันนะเนี่ย พี่เขาก็บอกว่า เขาก็เคยทำบัญชี แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ค่าใช้จ่ายเขาลดลง เขาเลยเลิกทำไปแล้ว และตอนนี้ก็ให้บัตรเครดิตทำให้แทน (เราก็งง) เขาเลยบอกว่า เขาจ่ายอะไรก็จ่ายผ่านบัตรเครดิต อยากดูว่าใช้อะไรไปบ้างก็เข้าไปดู <span style="font-family:arial;">statement</span> เราก็อืม ๆ ไป แต่เรา(ยัง)ไม่คิดจะมีบัตรเครดิต เพราะนอกจากจะเสียค่าบริการ (ที่พี่เขาบอกว่า ยังไงก็คุ้ม) แล้วยังไม่เห็นตัวเงินที่เราจ่ายออกไป ซึ่งจะทำให้เราไม่รู้ว่า เราใช้เงินไปเยอะขนาดไหนแล้ว<br /><br />โดยส่วนตัว เราชอบที่จะจ่ายเงินสดมากกว่าใช้บัตร เพราะเราจะรู้สึกเศร้าทุกครั้งที่เราต้องหยิบเงินเยอะ ๆ ให้คนอื่น และเศร้ามากขึ้นเมื่อเห็นเงินในกระเป๋าเหลือน้อย ซื่งวิธีนี้ ช่วยให้เราหักห้ามใจได้หลายครั้งแล้ว แต่พอกลับมาถึงบ้าน เราก็รู้สึกดี เพราะความอยากได้ที่มีเมื่อตะกี้ก็หายไปแล้ว และเงินเราก็ยังอยู่ <span style="font-family:arial;">^^</span><br /><br />วันต่อมา...<br /><br />ได้หนังสือที่ฝากซื้อมาสองเล่ม แต่ดันไปเห็นอีกเล่มนึงที่ผู้ใหญ่ที่นับถือฝากมาให้อ่าน<br /><br />"เงินไหลมา" ชื่อน่าสนใจ แต่ถ้าเห็นอยู่บนแผงหนังสือ เราคงต้องมองรอบ ๆ ก่อนว่ามีคนอื่นอยู่ใกล้ ๆ หรือเปล่า ถ้าไม่มีค่อยหยิบขึ้นมาดู (ทำยังกะจะดูหนังสือโป๊) กลัวคนอื่นเขามองว่า อยากรวย... (เอ่อ แล้วจะต้องไปสนใจคนอื่นทำไม ก็อยากมีตังค์นี่หว่า คนที่มองไม่ได้ให้ตังค์เราใช้ซะหน่อย อืม ต้องจำไว้...)<br /><br />เขียนไปเขียนมา ก็นอกเรื่องไปอีกแล้ว (คงเป็นเพราะอย่างนี้ อาจารย์สอนภาษาไทยที่เราสนิทด้วย ถึงบอกว่า ผิดหวังในการเขียนเรียงความของเราอย่างรุนแรง <span style="font-family:arial;">Y^Y</span>) กลับเข้าเรื่อง...<br /><br />ตอนนี้ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมองว่า เราอยากรวยแล้ว ฉะนั้น เราซึ่งอยากรวยก็หยิบมาดูทันที<br /><br />อ๊ะ หนังสือของ อาจารย์วรากรณ์ สามโกเศศ นี่นา (คนที่เขียน "โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี" และอีกมากมาย)<br />แค่ได้เห็นชื่อคนเขียน คำนิยมใด ๆ ก็ไม่จำเป็นแล้ว เราเปิดดูสารบัญเลย...<br /><br />แค่สารบัญก็ประทับใจแล้ว วันนี้เลยขออนุญาตเอาสารบัญมาลงใน <span style="font-family:arial;">blog </span>เพื่อเป็นการเตือนใจตัวเอง และเผื่อว่าใครผ่านมาและเห็นว่าน่าสนใจก็นำไปใช้ได้ หรือจะไปอุดหนุนอาจารย์วรากรณ์ต่อก็ตามอัธยาศัย (อาจารย์คงดีใจ)<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ภาคที่ 1 ตั้งเป้าหมาย ไปให้ถึง</span><br />01 กับดักเวลาและเงินทอง<br />02 "ชีวิตคู่" กับการจัดการเงินทอง<br />03 เงินไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง<br />04 อยู่ให้รอดและปลอดภัย<br />05 จดแล้วไม่จน<br />06 จงบังคับตนเองอย่างแนบเนียน<br />07 วางแผน - เริ่มแต่เนิ่น ๆ - เบาภาระ<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ภาคที่ 2 ออมวันนี้ มั่งมีวันหน้า</span><br />01 จงเป็น"ปู่โสม" มีทรัพย์ให้เฝ้า<br />02 รู้จัก <span style="font-family: arial;">LTF</span> เพื่อลดภาษี<br />03 รวย - จน ต่างกันแค่ 2 บาท<br />04 ฝากเงินอย่างไรดี<br />05 รถมูลค่า 200,000 บาท ในราคา 1.6 ล้านบาท<br />06 ความพอดีของความมัธยัสถ์<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ภาคที่ 3 ฉลาดซื้อ ฉลาดบริโภค</span><br />01 คนป้ำเป๋อกับธนบัตรใบใหญ่<br />02 อย่านึกว่าบ้านที่ผ่อนเป็นของเรา<br />03 ปลูกบ้านแล้วบานปลาย<br />04 ไม่มีอะไรแพงกว่าของถูก<br />05 อยู่อย่างไรในยามเงินเฟ้อ<br />06 ช็อปปิ้งอย่างไรไม่บ่อนทำลาย<br />07 สินค้ามือสองอาจต้องใจ<br />08 "ความพอใจพิเศษ" มีราคาแพง<br />09 ทำตัวอย่างไรยามดอกเบี้ย "ขาขึ้น"<br />10 "ยืด" เงินที่จำกัดอย่างไร<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ภาคที่ 4 ระวังหลุมดำของหนี้</span><br />01 เผชิญปัญหาเพื่อลดการสูญเสีย<br />02 รู้จักหนี้ให้ดีก่อนก่อหนี้<br />03 ความสุขและความทุกข์จากหนี้<br />04 เศรษฐีอเมริกันเป็นหนี้อย่างมีจุดหมาย<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ภาคที่ 5 ลงทุนให้เงินเพิ่มพูน</span><br />01 รักษาเงินก้อนอย่างไรไม่ให้สูญ<br />02 อสังหาริมทรัพย์และหุ้นมีทั้งเหมือนและต่าง<br />03 คิดก่อนถือเงินสกุลต่างประเทศเพื่อเก็งกำไร<br />04 รู้ได้อย่างไรว่าลงทุนถูกต้อง<br />05 ลงทุนในอสังหาริมทรัพย์มีได้กี่วิธี<br />06 ซื้อพันธบัตรดีหรือไม่<br />07 สิ่งที่ควรรู้ก่อนลงทุน<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ภาคที่ 6 เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน</span><br />01 เงินมีค่าไม่เท่ากันเมื่อเวลาต่างกัน<br />02 รู้เรื่องเงินจากสำนวนภาษา<br />03 ทุกอย่างมีเวลาอันเหมาะสม<br />04 หนทางสู่ความสุข<br />05 จงอย่าเห็นอย่างที่ตนเองเป็น<br />06 อย่าประมาทกับแรงจูงใจของมนุษย์<br />07 หนีความโง่เขลาและเจ็บใจ<br />08 คาถาแก้จน<br />09 แม่ครับ เรารวยหรือจน<br />10 <span style="font-family: arial;">New Year Resolutions</span><br />11 เงินเป็นได้ทั้งมิตร ศัตรู ทาส และนาย<br /><br />นับว่าหนังสือเล่มนี้ได้มาในช่วงเวลาที่เหมาะเจาะจริง ๆ <span style="font-family: arial;">^^</span><br /><br />ถ้าอ่านแล้วมีบทไหนโดน ๆ จะเอามาสรุปไว้ในนี้ละกัน<br />ถ้าใครอยากให้ "เงินไหลมา" หาไว ๆ ก็ไปอุดหนุนอาจารย์วรากรณ์ตามแผงหนังสือกันเลย<br /><br />ตอนนี้ เราต้องไปปั่นการบ้านต่อแล้ว ก่อนที่ตังค์ที่ลงทุนเรียนไป จะไหลไปแล้วไม่ไหลกลับมา<span style="font-family: arial;"> lol</span>krataiinthemoonhttp://www.blogger.com/profile/05630226846616178389noreply@blogger.com0